Op de dag dat Israël en Gaza tot een wapenstilstand denken te komen schrijf ik wat voor SAMEN.
Het is grauw en koud buiten. En sommige mensen hoor ik een beetje mopperen: “Waar is de zon?”. Ds. Olde zei er ook al iets over in de kerkdienst van zondag 19 januari. En die vraag is logisch. Zon brengt leven, letterlijk leven, want zonder licht kan er niets groeien. En wanneer de zon zo lang wegblijft lijkt elke dag op elkaar en voelt het alsof de tijd stilstaat.
En toch gaat de tijd verder. En dat tijd verder gaat betekent ook dat er mensen ‘uit de tijd’ raken. Dat waren er de afgelopen weken zomaar een heel aantal: Wil Klapwijk, Corrie van Gent, Adrie Kroos, Jan de Waal en buiten de kring van onze gemeente maar wel dichtbij Elisabeth de Jong. Het kan je zomaar koud om het hart slaan als gemeente.
Maar toch, Christus is ons Licht, onze Zon, hoe donker, hoe grauw, hoe koud en kil het ook is, Hij straalt over ons. Niet voor niets dat we aan het eind van een kerkdienst telkens weer gezegend worden met de woorden: De Heer doe Zijn aanschijn over U lichten (NBV 21: “Moge de HEER u zegenen en u beschermen, moge de HEER het licht van zijn gelaat over u doen schijnen en u genadig zijn, moge de HEER u zijn gelaat toewenden en u vrede geven.”)
God, Jezus, ze stralen ons toe. Met zegen, met goedheid, liefde, genade en vrede. Ook in de donkerste dagen.
Christus, onze Zon en Schild,
bron van zegen die zo mild,
Uw Licht over ons laat stralen.
Christus, zo veilig als het Licht,
De Zon en Schild in 't leven
Christus, Heilig lam van God
voor onze zonden gegeven.
Christus, heeft ons vrijgekocht
wil genadig ons vergeven.
Christus, heeft ons opgezocht
zodat wij eeuwig mogen leven.
Uw Zon van Uw gerechtigheid,
zend over ons Uw warme gloed
Christus, U bent geprezen.
Bron: gedichtensite.nl, geschreven door Petra Groeneveld
Ds. Gerard van de Wetering