De meesten van u weten dat ik niet zo’n fan ben van al te veel kerst opsmuk.

Het lijkt wel alsof, dwars tegen de secularisatie-trend in, het aantal kerstvieringen, kerstconcerten, lessons and carols, kerstuitvoeringen, kerstmaaltijden e.d. alleen maar toeneemt. We halen alles uit de kast, poetsen ons op en scheppen goede sfeer.

Op de ouderenkerstviering van de diaconieën van PG Bolnes en onze eigen kerk hoorden we Vroukje Swarts vertellen over de eenvoud van voorheen. Het gegeven dat Gods Zoon naar de aarde kwam is sinds haar jeugd, 80-85  jaar geleden, niet veranderd. De wereld wel, de manier van kerstvieren ook.

In coronatijd heb ik een keer een kerstdienst geleid waarbij alleen Jozef en Maria met Jezus overbleven. Een kleine kerstscene met figuren uit de kerststal op de Avondmaalstafel. Als alles wegvalt kom je tot de kern.

Tot de kern komen. Dat wens ik ons als gemeente toe voor het nieuwe jaar. Dat we tot de kern komen. En kern klinkt heel abstract. Maar als we met elkaar vasthouden dat Jezus onze kern is, ons middelpunt, dat het in alles om Hem draait, dan wordt het een mooi jaar. En niet alleen een mooi jaar maar een mooi leven!

Een oud lied zegt het kernachtig als volgt;

     Middelpunt van ons verlangen,

     Trooster van 't ontrust gemoed,

     Jezus, onze dankb're zangen

     loven uwe liefdegloed.

Die lofzang willen we gaande houden met Jezus als middelpunt van ons verlangen!

Namens de kerkenraad wens ik u en jou Gods zegen in dit nieuwe jaar.

Ds. Gerard van de Wetering